---

W domach jak klocki olbrzyma,
Rury zawyły ze strachu przed dniem.
Znów się zaczyna taniec pingwina na szkle.

Zwija śniadanie w gazetę,
Chowa pod skrzydła pysk blady jak wosk.
Dziób mu się zgina, rośnie łysina od trosk.

Życie na boki go kiwa!
Kusym truchcikiem załatwia sto spraw!
Czasem obrywa, czasem się zgrywa – jak paw!

Ściska co dzień nowe dłonie,
W setkach papierów zostawia swój ślad.
Śni o melonie, śpi na peronie – pod wiatr!

Z okna widać to samo,
Co dzień bardziej ukośnie.
Widać w lustrze, co rano, jak wolno dziób rośnie.

W domach jak klocki olbrzyma,
Rury zawyły ze strachu przed dniem!
Znów się zaczyna taniec pingwina na szkle!

---

Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.