Chmury nad lasem płyną po niebie,
błękitną drogą niesie je wiatr,
szumi tak, jakby chciał opowiedzieć
o tych, co kiedyś szli przez ten las.

Opowiedz, wietrze, o tamtym wrześniu,
który nie wróci nigdy już,
o tamtych chłopcach, którzy nieśli
biel dla obłoków, czerwień dla róż.

Opowiedz, wietrze, o bezimiennych,
których zasypał czasu kurz,
opowiedz o nich jak najpiękniej,
nam czuwającym teraz tu. (x2)

Szli pośród wrzosów piękni żołnierze,
a w oczach mieli ogień i dym,
każdy z nich Polsce życie powierzył
aż do ostatniej kropli swej krwi.

Opowiedz, wietrze, o tamtym wrześniu,
który nie wróci nigdy już,
o tamtych chłopcach, którzy nieśli
biel dla obłoków, czerwień dla róż.

Opowiedz, wietrze, o bezimiennych,
których zasypał czasu kurz,
opowiedz o nich jak najpiękniej,
nam czuwającym teraz tu. (x2)

Idą żołnierze, idą przez jesień,
wracają z ćwiczeń drogą przez las,
a ponad nimi z wiatrem się niesie
opowieść w barwach września sprzed lat.

Opowiedz, wietrze, o tamtym wrześniu,
który nie wróci nigdy już,
o tamtych chłopcach, którzy nieśli
biel dla obłoków, czerwień dla róż.

Opowiedz, wietrze, o bezimiennych,
których zasypał czasu kurz,
opowiedz o nich jak najpiękniej,
nam czuwającym teraz tu. (x2)

---

Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.