Nie wiem skąd w pamięci mej zjawiają się, zamykam oczy, stoją wciąż jak we śnie. Klepsydrę znów obrócił los. Został duszy jęk, cichy i bolesny niczym szloch.
Widzę dzieci zaplątane w tamte dni, dorosłe oczy, w których nie masz jednej łzy. Odeszły w mrok, bezbronne tak. Tylko duszy krzyk w ciszy zatrzepotał niby ptak.
Widzę matki szukające rodzin swych, w płonących gruzach gdzie ocaleć nie mógł nikt. Wypalił się nadziei ślad. Tylko duszy jęk, w liściach błądzi czasem, tylko wiatr.
Widzę chłopców, pod obstrzałem pryska piach, za duże chełmy, w oczach skrył się zwykły strach. Odeszli gdzieś, przeminął czas. Tylko duszy krzyk wzbił się ponad światem... i zgasł.Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.
