A jednak można patrzeć,
nie mrużąc oczu.
Powiek jakby brak.
Nie myśleć,
w którą stronę wiodą stopy,
znają każdą z tras.
Gdy trzymasz drzwi,
za które nie możesz szarpnąć,
za głośny był ich trzask.
Wymownie,
byle jakie oczy,
wpatrzone,
w jeden kształt.
Nie tak...
I okna pełne,
świateł w nocy,
nad mądrość,
wielkich miast.
Czekanie na cudowny,
pociąg mocy
zabiło nas.
Nie tak... (x5)
Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa. | 