---

Już idą wielką zgrają
Już krzyczą nas tak mało
Już biją, trzeba uciekać
Ich gniew słychać z daleka
Już pęka stalowa przegroda
Już leje z armatek się woda
Huk petard rozrywa uszy
Już strach pazerność zagłuszył

Sztyl od kilofa w ręce górnika
Nie można już kłamać, nie można unikać
Nie można udawać, że dziura w budżecie
Że tak by się chciało, że nie jest się śmieciem
Sztyl od kilofa w ręce górnika
Nie można już kłamać, nie można unikać
Nie można udawać, że dziura w budżecie
Że tak by się chciało, że nie jest się śmieciem

Już tupot ciężkich butów
Zagłuszył bełkot gwiazd
I gadające głowy
Zamilkły niemy strach
Ktoś odkrył wreszcie prawdę
Najprostszą z wszystkich prawd
Że tylko jeden sposób
Jest niezawodny tak

Sztyl od kilofa w ręce górnika
Nie można już kłamać, nie można unikać
Nie można udawać, że dziura w budżecie
Że tak by się chciało, że nie jest się śmieciem
Sztyl od kilofa w ręce górnika
Nie można już kłamać, nie można unikać
Nie można udawać, że dziura w budżecie
Że tak by się chciało, że nie jest się śmieciem

A górnik patrzy
I widzi to co chce
Ulica milczy,
Ze wstydu pali się

Sztyl od kilofa w ręce górnika
Nie można już kłamać, nie można unikać
Nie można udawać, że dziura w budżecie
Że tak by się chciało, że nie jest się śmieciem
Sztyl od kilofa w ręce górnika
Nie można już kłamać, nie można unikać
Nie można udawać, że dziura w budżecie
Że tak by się chciało, że nie jest się śmieciem

---

Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.