Tak daleko mój Ojciec jest,
tak daleko dom.
Pożegnania, bezradny gest
został gdzieś za mgłą.

Potem świata blask pełen trzos,
dawnych marzeń czar.
Odszedł zaraz gdy zjawił się,
a w środku żal.

A tam pewnie dojrzały sad,
zboże złotem ślni.
I ta droga z dziecięcych lat,
najszczęśliwszych dni.

Gdybym zacięć mógł jeszcze raz,
choćby sługą być.
Powiedz Ojcze, czy jeszcze czas
i przebacz mi.


Więc wstań i pójde stąd,
nie tak miało być.
Już wiem, już znam swój błąd,
tak pragnę znowu żyć.

Więc wstań i pójde już,
pora kończyć grę
Tam wśród dojrzałych wzbóż
napewno drogę jest.

Więc wstań i pójde stąd,
nie tak miało być.
Już wiem, już znam swój błąd,
tak pragnę znowu żyć.

Więc wstań i pójde już,
pora kończyć grę
Tam wśród dojrzałych zbóż
napewno drogę jest.

---

Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.