Zasiądźmy znów za stołem i jak za dawnych lat wspomnienia niewesołe zamieńmy w śmieszny żart.
Kobiety naszych marzeń niech siądą przy nas tuż, to nic, że na zegarze późna godzina już.
Za nasze polskie życie, za takie, jakie jest, wypijmy wódki łyczek z domieszką cichych łez...
Niedługo już siwizna Ozdobi młodą skroń, Lecz nie odwołuj wyznań, Podaj zmęczoną dłoń.
Już pokolenie młode dobiera nowy ton i jutro pójdzie w szkodę u boku ślicznych żon...
Życie rozdaje role, a nawet pisze wiersz, niech o tym naszym stole kiedyś napisze też.
Na gruzach pięknych planów Z uśmiechem, który zgasł, Ratujmy proszę panów To co zostało z nas.Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.
