Gdy poeta umiera, cały świat się dziwi A ci, których poezją swoją uszczęśliwił Wierzą, że się odnajdzie i w takim wymiarze Co nie mieści się w sferze ludzkich wyobrażeń
Ci dotknięci przez talent jego się jednoczą Gdy poeta się nagle wymknie naszym oczom Co to po to miał ciało, by odnaleźć duszę By przemierzał nią piękno nad polami wzruszeń Co to po to miał ciało, by odnaleźć duszę By przemierzał nią piękno nad polami wzruszeń
Gdy poeta odchodzi, nam zostawia wiano Które nadal się modli nad naszą odmianą Nie da Bogu swej śmierci na ofiarowanie Lecz poezji kapłaństwo i życia różaniec Nie da Bogu swej śmierci na ofiarowanie Lecz poezji kapłaństwo i życia różaniecTeksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.
