Gdzie droga, gdzie wioska, gdzie pole i las
Daleko, gdzie oczy poniosą
Szedł rycerz z La Manchy, rycerski miał pas
I zbroję na sobie błyszczącą
Wiatraki, wiatraki na wzgórzu wśród pól
Wiatraki tańczące pod niebem ze snu
Różowe, zielone jak cienie, co śpią
W jeziorze milczącym, w jeziorze za mgłą
Kręcą się, kręcą to powoli, to szybciej
I nie wiedzą, że chwile uciekają jak życie
Że oto ze śmiercią im przyjdzie zatańczyć
Bo idzie szlachetny Don Kichot z La Manchy
Wiatraki, wiatraki na wzgórzu wśród pól
Wiatraki tańczące pod niebem ze snu
Zaskrzypią, zapłaczą, gdy dotnie ich stal
I ptakiem ulecą, a przecież ich żal...
I po co ci było, rycerzu bez skaz
Na cienie polować i ptaki?
Dziś, kto cię zobaczy, zawoła jak ja:
"To ten, który zabił wiatraki"
Wiatraki, wiatraki na wzgórzu wśród pól
Wiatraki tańczące pod niebem ze snu
Różowe, zielone jak cienie, co śpią
W jeziorze milczącym, w jeziorze za mgłą
Kręcą się, kręcą to powoli, to szybciej
I nie wiedzą, że chwile uciekają jak życie
Że oto ze śmiercią im przyjdzie zatańczyć
Bo idzie szlachetny Don Kichot z La Manchy
Wiatraki, wiatraki na wzgórzu wśród pól
Wiatraki tańczące pod niebem ze snu
Zaskrzypią, zapłaczą, gdy dotnie ich stal
I ptakiem ulecą, a przecież ich żal...
Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa. |
|
