A kiedy Pan szóstego dnia
Fajkę zapalił, nad rzeką siadł,
Pomyślał, że nadszedł już czas
Nadziei... I stworzył nas.
Dał rozum nam i myśli żar,
I zapomnienia najlepszy dar,
Pracę i noc ciężką od snów...
Więc świeczkę zapal Mu.
A kto dał deszcz, trzydniowy deszcz,
Kiedy tak trudno jest siebie znieść?
A kto dał deszcz, ulewny deszcz,
Ten trzydniowy w sercu deszcz?
Po paru dniach zjawił się Zły
I zaczął skrzętnie nam liczyć sny.
Podrapał się w kudłaty łeb,
Wymyślił na dobroć lek.
Więc dał nam grzech, słodki jak miód,
Kazał swój grzech nad głową nieść.
Dał w barze brzęk kieliszków stu...
Ogarek zapal mu.
A kto dał deszcz, trzydniowy deszcz,
Kiedy tak trudno jest siebie znieść?
A kto dał deszcz, ulewny deszcz,
Ten trzydniowy w sercu deszcz?
Kto dał deszcz? (x8)
Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa. |
|
