Płynęły dni jasne, spokojne
Zamknięte w codzienne dni ramki
Piosenki pisałem przed wojną
W mym domu na skraju Tamki

Aż nagle z pocisków złym sykiem
Na miasto cień upadł ponury
Na murach zawisły swastyki
Nienawiść budziły mundury

Jak okrutny był los twój, Warszawo
Gdy twe dzieci katował morderca
Ulice twe lśniły tak krwawo
Żal bezsilny dygotał w mym sercu

Bo wiesz o tem, jedyna z tysiąca
Jak ma miłość jest szczera i wierna
Tak gorąca, jak złoty blask słońca
I jak wielki ocean bezmierna

Aż sen złoty spełnił się o niej
W jasne sierpniowe południe
Z ust do ust szedł sygnał do broni
Walczyli, ginęli najcudniej

Huk armat, dym, miasto płonące
Stos ruin dziś trzeba porzucić
W świat idą tułaczy tysiące
Czy będzie im dane powrócić?

I powróciłem do ciebie, Warszawo
Twe ruiny zieleń już porasta
Jesteś znowu uroczą, ciekawą
Nie ma, jak ty, drugiego dziś miasta

Najpiękniejsza, jedyna z tysiąca
Jak ma miłość jest szczera i wierna
Tak gorąca, jak złoty blask słońca
I jak wielki ocean bezmierna

---

Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.