od linijki jedną z nas w książce odrysował czas spokój dał o kierunek dbał
na policzkach żadnych szram, ile siebie w sobie mam? los kieruje nią tylko tak jak słowa chcą
dwa odbicia w lustrze mam, spojrzeć w którą z jego ram? w proch i pył upór lustro zbił
na policzkach kilka szram, teraz siebie całą mam nie kieruje mną, teraz chce być właśnie tą
za karę! kroków parę choć po rozbitym szkle nogi niosą mnie za wzorem! prostym torem w popiół zamiast pamięci zaraz zmienisz się za karę! kroków parę choć po rozbitym szkle przodem biec wciąż chcę za wzorem! prostym torem jak popioły z pamięci zaraz zdmuchną Cię
ufam tej, która goni świat bo mniej, bo mniej widzę wtedy w sobie wad w niej, we mnie, w nas nadchodzi czas by lustro zbić by rozbić go
za karę! kroków parę choć po rozbitym szkle nogi niosą mnie za wzorem! prostym torem w popiół zamiast pamięci zaraz zmienisz się za karę! kroków parę choć po rozbitym szkle przodem biec wciąż chcę za wzorem! prostym torem jak popioły z pamięci zaraz zdmuchną Cię
we mnie, w nas nadchodzi czas by lustro zbić by rozbić go by rozbić goTeksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.
