W wielkim mieście dryfuję samotnie
Żaden hotel nie będzie mi domem
Z dymem ulic zmieszane wspomnienia
Wyspy, z której zniknąłem bez słów
Wielkie miasta obłudy są pełne
Pychą, kłamstwem, maligną ich blask
Kiedy dniówkę zostawiasz przy barze
Znów we wroga przemienia się brat

Tak, pamiętam ten dzień tamtej wiosny
Gdy za rufą pozostał mój dom
Biały chleb, zapach pól, ciepły piec, łóżko, stół
Nasze noce bez słów w Mullingan

Wędruję po świecie wciąż obcy
Wolny kuglarz, co życiem żegluje za dnia
Nocą żeglarz iluzji samotny
W żagle dmucha mu knajpiany gwar
Bez jutra wczoraj samotny
Tygodniówkę wziął barman za złudzenia we szkle
Tak od nocy do dnia zapomina mnie świat
Co za wstyd - wolny człowiek na dnie

Pamiętam ten czas, dumny okręt
Groźne żagle wypinał mu wiatr
Dzielny szkuner wyruszył na podbój
Oceanów, mórz, lądów i miast
Lecz nie pomnę już, której jesieni
Groźny sztorm, whisky smak, zagubiony we mgle
Gdzieś o rafę przy barze rozbity mój sen
Słodki dym chińskich spelun na dnie

---

Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.