1.Kiedy szliśmy raz pod Bristol Złapał nas cholerny sztorm Osiem dziewieć pewnie wiało Każdy myślał jak wiać z tąd Stary wrzasnął rzucać szmaty I na reje biegiem leźć Spojrzeliśmy na Atlantyk Aż po plecach przeszedł dreszcz
Zatrzeszczały stare maszty W ścięgnach czułem tylko ból Ostry szkwał nas dopadł nagle Prosto z nieba ściągnął w dół Nie uciekniesz z oceanu I nie schowasz sie jak szczur Rzucaj żagle Bo na dnie Bedziesz miał grób
Ref. Zapamiętaj tę przestroge Chobyś twardym chłopem był Sztorm nauczy Cie pokory I szacunku dla swych sił Nie jednemu kark pochylił Nie jednemu zabrał dom Chcesz żyć to musisz oddać mu hołd
2. A było nasz trzydziestu czterech Nie pozostał po nas ślad Jakim cudem ja przeżyłem Tego nie wiem do dziś sam Cztery doby słoną wode Chlało ostro cielsko me Drugie cztery piach i słońce Nie pieściło mnie
Ref. Zapamiętaj tę przestroge Chobyś twardym chłopem był Sztorm nauczy Cie pokory I szacunku dla swych sił Nie jednemu kark pochylił Nie jednemu zabrał dom Chcesz żyć to musisz oddać mu hołd
3. Dziś gdy widze sztorm na morzu Wraca pamięć tamtych chwil Widze szkuner wraz z załogą Jak w odmetach tkwi Dzielni chłopcy z tej załogi Z wszystkich swoich sił Przy ósemce sie zmagają Z oceanem złym
Ref. Zapamiętaj tę przestroge Chobyś twardym chłopem był Sztorm nauczy Cie pokory I szacunku dla swych sił Nie jednemu kark pochylił Nie jednemu zabrał dom Chcesz żyć to musisz oddać mu hołdTeksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.
