nie ukryjesz rąk
poplamionych krwią
przecież to nie ty
zatrzasnęłaś drzwi
mówisz to nie grzech
gdy odwracasz wzrok
nie ukryjesz rąk
poplamionych krwią

stoję tu, pod twoimi drzwiami
ściągnięta podstępem pod graniczny drut
uwięziona, bita, zaszczuta
wepchnięta pałami pod lufy karabinów
uciekałam nocą lasami, bagnami
myliłam tropy jak zaszczute zwierzę
desperacko szukające wyjścia
nie ma odwrotu

jakiś trzask
chowam się
słyszę głos
won, wypierdalaj stąd
światło , strach
ciemny las

won wypierdalaj stąd

zrywam się
padam znów

won, wypierdalaj stąd

pomóż mi
nie mam sił

a teraz stoję tu pod twoimi drzwiami
napełniłam miskę głodem
już nie czuję chłodu
nic nie czuję
a ty zakłopotana ścierasz moją krew
z czubków nowiutkich butów i odwracasz wzrok

już budujesz mur
zaciskasz na mi na szyi sznur
wokół nóg kolczasty drut
przystawiasz mi do głowy
karabin maszynowy
pociągasz za spust

---

Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.