---

[KU:] Księżyc trzydzieści nocy się palił
Nad naszą tajemnicą.
[JW:] Podarowałem ci sznur korali,
Trzydzieści małych księżyców.
[KU:] A kiedy wczoraj spytałeś mnie o nie,
[JW:] Rękami twarz zakryłaś
I nie widziałem twych oczu, lecz dłonie,
Kiedy szepnęłaś: [KU:] „Zgubiłam”.

[KU/JW:]
Czemu zgubiłam korale?
Jakie zrządzenie tajemne
Strąciło nagle jak gwiazdy
Trzydzieści pełni bez chmur?
Jak ja ci teraz zapalę
Nasz księżyc w noce jesienne,
Zgubiony trzydzieści razy
Przez jeden korali sznur?

[JW:] Wiatr się nad nade mną chyba użalił,
Zawracał z całej mocy,
[KU:] Kiedy usnęłam, a ty korali
Wyszedłeś szukać tej nocy.
[JW:] I znajdywałem je wszystkie jak ślady,
Po których szedłem dotąd,
[KU:] Aż cię zawiodły do drzwi mojej zdrady
Korale przez noc i przez błoto.

[KU/JW:]
Czemu zgubiłam korale?
Jakie zrządzenie tajemne
Strąciło nagle jak gwiazdy
Trzydzieści pełni bez chmur?
I jak ja ci teraz zapalę
Nasz księżyc w noce jesienne,
Strącony trzydzieści razy
Przez jeden korali sznur?

---

Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.