Nocą puszcza wciąż oko
Do żeglarzy z daleka
Jest zazdrosna o światło gwiazd

Spoufala się nocą
Żeby zniknąć nad ranem
Próżno jej szukałem za dnia

Pierwsza zawsze przybiega
Na spotkanie gdy wracam
Spłukać z siebie sól siedmiu mórz

Raz do portu zaprasza
Raz przed rafą ostrzega
Zawsze będę ufał jej już



Kiedyś idąc
Ukradkiem spoglądałem jak stoisz
Dumna smukła sama wśród pól

Uśmiech za twe spojrzenie
Które odtąd niezmiennie
Duszę mą ratuje od burz

Bogu co dzień dziękuję
Że na progu mym stoisz
Gdy mnie sztormy wypędzą w Świat

Blask niebieskich twych oczu
Tak jak światło latarni
Od codziennych chroni mnie raf

---

Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.