No cóż, tak to bywa, zakocha się człowiek
I światu swą miłość wyśpiewa, wypowie
A pieśń czy poezja jak tęcza zaświeci
I ptakiem gdzieś w świat stąd odleci
Gdzieś w zielone, zielone dale
Południowych szlakiem gwiazd
Gdzieś w zielone, zielone dale
Południowych szlakiem gwiazd
Lecz on musiał miłość wyrazić inaczej
Bo nie był poetą, lecz zwykłym spawaczem
Co nowy wciąż statek płomieniem swym zszywa
I patrzy, jak w rejs gdzieś odpływa
Gdzieś w zielone, zielone dale
Południowych szlakiem gwiazd
Gdzieś w zielone, zielone dale
Południowych szlakiem gwiazd
Więc raz po kryjomu to imię najdroższe
Wypisał czerwienią na burcie węglowca
I wierzył, że statek uniesie to imię
W szeroki gdzieś świat z nim popłynie
Gdzieś w zielone, zielone dale
Południowych szlakiem gwiazd
Gdzieś w zielone, zielone dale
Południowych szlakiem gwiazd
Lecz tak się zdarzyło, jak nieraz bywało
Odeszła dziewczyna, innego wybrała
A statek odpłynął i tylko na wodzie
Ślad został, gdy w rejs gdzieś odchodził
Gdzieś w zielone, zielone dale
Południowych szlakiem gwiazd
Gdzieś w zielone, zielone dale
Południowych szlakiem gwiazd
Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa. |
|
