POKORA

Potajemnie skrywasz lęk,
bardziej cienki bywa jęk
Od środka radość rozdziera,
duszy podłej nikt nie otwiera
Puste słowa pustych bram,
nikt nie goi słonych ran
Pogrążona w nagości żalu,
uwikłana mocą daru

W jasności piór lśniących
okrywam się męką
Już nie ma uczuć drżących
jest przyjaźń z udręką
Okrywam się męką
Okrywam się męką

Idzie dalej sama,
bez skrzydła, jak pijana
Pustka zagościła,
łzami kurze zmyła
Chce uwolnić duszę
od myśli zatraconych
i porzucić skrzydła
w przepaść strąconych

W jasności...

---

Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.