Oto człowiek pośród ruin Stoi wiedząc, że to koniec jego świata jest Uśmiech nie opuszcza twarzy z granitu Wzgarda w tym spojrzeniu na robaki u jego stóp
Na robaki u jego stóp...
Płodzą, płodzą się bez końca Żrą i żyją bez refleksji nad bezmiarem dna Protoplazmatyczne mózgi, czułki... Wzgarda w twym spojrzeniu na robaki u twych stóp
Na robaki u twych stóp...
REF: Drogi Okcydencie, upadaj jak najprędzej! Upadaj jak najprędzej, Drogi Okcydencie! Drogi Okcydencie, upadaj jak najprędzej! Upadaj jak najprędzej, Drogi Okcydencie!
Jesteś niczym truchło spróchniałego drzewa Odciąłeś swe korzenie, więc umierać ci trzeba!
Oto człowiek pośród ruin Depcze szlam Wznosi w górę, hen ku Słońcu Bezlitośnie srogi wzrok
Arogancki uśmiech Nie opuści ust milczących wciąż Szkoda słów, gdy wokół tylko Ludzki robak niesie mrok
Ludzki robak niesie mrok...Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.
