---

Wiernie strzeżemy cię, ziemio,
rzecz robotniczą i chłopską.
Rośnij nam w łunach martenów,
w dymach kominów na Śląsku.

Wolna dziś jesteś i piękna
z ojców tęsknoty i znoju,
z pługu, co dzwoni nam w rękach,
z broni, co grała nam w boju.

Łanem szumiąca pszenicy,
rytmem bijąca serc,
ciebie, jak oka źrenicy,
zawsze będziemy strzec.
Ciebie, jak oka źrenicy,
zawsze będziemy strzec.

Pola twe szumią i kwitną,
miasta strzelają nad głową –
w łąkach nad Wisłą błękitną,
w dymach nad Odrą stalową.

Ciszę twą leśną i polną
żołnierz okupił krwią w boju.
Broń, co walczyła o wolność,
strzeże dziś twego pokoju.

Łanem szumiąca pszenicy,
rytmem bijąca serc,
ciebie, jak oka źrenicy,
zawsze będziemy strzec.
Ciebie, jak oka źrenicy,
zawsze będziemy strzec.

---

Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.