---

Chyba nie potrafię jak dawaniej odejść i zapomnieć,
A ludzie? Oni przecież nie należą do mnie,
Więc nie moge krzyczeć, że mają stąd odejść,
A kiedy będe chcieć mieć ich przy sobie.
Niektórzy traktują życie przdmiotowo
I patrzą sobie w oczy mówiąc, że jest wszystko spoko.
Ja tak nie umiem i nie zmienie swoich bliskich,
Bo mogę z nimi płakać śmiać się i pić, Ty ...
Dziś przytulam mrok i coś jest nie tak
I nie wiem czy ide zbyt wolno, czy świat ucieka,
Jedni czują epmatię,j a czuje letarg, bezsenność ...
Pomimo ciężaru na powiekach.
Mentalnie jestem tu, lecz chyba sama, dziś.
Co jest dobre, bo nic się nie układa mi.
Zwala mnie z nóg, więc będe na kolanach.
Jeśli wstanę nawet, kiedy, nawet
To spadnie mi pysk !


Piszę to w czterech ścianach,
Gdzie brud mnie otacza
I mam w sobie tyle zła,
Że znów muszę Ci skłamać.
Wiem, że coś zostanie po mnie.
To tylko brud, który miesza mi w głowie !

Piszę to w czterech ścianach,
Gdzie znów brud mnie otacza
I mam w sobie tyle zła...
To tylko brud, który miesza mi w głowie...


Mówię językiem, którego nigdy nie poznasz,
Wola umysłu każe się nie oglądać.
Każe iść w przód, ale trzyma mnie serce,
A w głowie, obraz siebie z krwią na ręce.
Kwestia chwili, spisałam prolog.
Te same sny gniją, zamiast rodzić się na nowo.
Stoję i czekam, dusze więdnie sama,
Z Nimi podnosze się, bez nich upadam.
Mam rodziców, którzy mnie szanują,
Choć powinnam przeprosić ich,
Bo wiem co czują, gdy mówią coś,
A ja robię po swojemu.
Przez siedemnaście lat dostarczyłam tyle problemów.
Nawet nie umiem im podziękować za to, że po mimo tego
Potrafili mnie wychować.
Toniemy w syfie, tu gdzie pot na skroniach.
Po mimo złych doznań, każdy potrafi kochać.

Piszę to w czterech ścianach,
Gdzie brud mnie otacza
I mam w sobie tyle zła,
Że znów muszę Ci skłamać.
Wiem, że coś zostanie po mnie.
To tylko brud, który miesza mi w głowie !

---

Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.