---

Jesienne róże,
róże smutne herbaciane,
jesienne róże
są jak usta twe kochane.
Drzewa w purpurze
ostatni dają nam schron,
a serca biją jak dzwon,
na jeden ton.

Jesienne róże
szepcą cicho o rozstaniu,
jesienne róże
mówią nam o pożegnaniu.
I w liści chmurze
idziemy przez parku głusz,
jesienne róże
więdną już.

Tak niedawno był maj,
byliśmy tak szczęśliwi,
uśmiechnięci i tkliwi —
któż te dni znów ożywi?
Chłodną rękę mi daj,
spójrz mi w oczy i powiedz,
czy mnie kochasz — ja wiem,
to jest złudą i snem.

Jesienne róże,
róże smutne herbaciane,
jesienne róże
są jak usta twe kochane.
Drzewa w purpurze
ostatni dają nam schron,
a serca biją jak dzwon,
na jeden ton.

Jesienne róże
szepcą cicho o rozstaniu,
jesienne róże
mówią nam o pożegnaniu.
I w liści chmurze
idziemy przez parku głusz,
jesienne róże
więdną już.

Ty nie kochasz mnie już,
tak jak dawniej to było,
całych uczuć swych siłą,
to się wczoraj skończyło.
Dzisiaj więdnie wśród róż
nasza miłość gorąca —
zanim zwiędnie jak kwiat,
pozwól mi odejść w świat.

Jesienne róże,
róże smutne herbaciane,
jesienne róże
są jak usta twe kochane.
Drzewa w purpurze
ostatni dają nam schron,
a serca biją jak dzwon,
na jeden ton.

Jesienne róże
szepcą cicho o rozstaniu,
jesienne róże
mówią nam o pożegnaniu.
I w liści chmurze
idziemy przez parku głusz,
jesienne róże
zwiędły już.

---

Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.