---

Kiedy dzień za dniem goni,
kiedy czas gdzieś ucieka,
może warto pomarzyć,
niech świat na nas poczeka…

Przeszła wiosna i lato,
do drzwi puka już jesień,
czas zadumy i wzruszeń
złota jesień nam niesie.

Warszawski wrzesień, warszawski wrzesień,
już barwny dywan pod stopy spadł,
śle zaproszenie w warszawską jesień,
a Chopin wierzbom mazurki gra.

Wiatr balansuje, liście przeplata,
co złotym deszczem spadają z drzew.
Warszawski wrzesień żegna się z latem,
już wokół słychać łabędzi śpiew.

Odmieniona Warszawa,
w nowej szacie jej ślicznie,
więc idziemy na spacer,
w sercach ciepło, lirycznie.

Może czeka nas radość,
jakieś szczęście się zdarzy,
tak jest dobrze w coś wierzyć,
tak jest dobrze pomarzyć.

Warszawski wrzesień, warszawski wrzesień,
już barwny dywan pod stopy spadł,
śle zaproszenie w warszawską jesień,
a Chopin wierzbom mazurki gra.

Wiatr balansuje, liście przeplata,
co złotym deszczem spadają z drzew.
Warszawski wrzesień żegna się z latem,
już wokół słychać łabędzi śpiew.

Przemijają nam lata
i nadzieje, i troski —
dokąd ciągle zmierzamy,
dokąd myśmy już doszli?

Przyjdzie jesień i spyta,
jaki ślad tu zostawisz;
a marzenia ulecą
tak jak dzikie żurawie.

Warszawski wrzesień, warszawski wrzesień,
już barwny dywan pod stopy spadł,
śle zaproszenie w warszawską jesień,
a Chopin wierzbom mazurki gra.

Wiatr balansuje, liście przeplata,
co złotym deszczem spadają z drzew.
Warszawski wrzesień żegna się z latem,
już wokół słychać łabędzi śpiew.

Warszawski wrzesień, warszawski wrzesień,
już barwny dywan pod stopy spadł,
śle zaproszenie w warszawską jesień,
a Chopin wierzbom mazurki gra.

Wiatr balansuje, liście przeplata,
co złotym deszczem spadają z drzew.
Warszawski wrzesień żegna się z latem,
już wokół słychać łabędzi śpiew.

---

Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.