Tak bardzo się boję, boję że jestem drzewem, co rośnie wątłe w szczelinie wąskiej płyty chodnikowej gdy mogłam być dumną sekwoją.
Tak bardzo się boję, boję, że jestem małpą przed telewizorem, że mnie przez kraty karmią słodyczami, a mogłam skakać z liany na lianę.
E, e, w jakiej szczelinie? Jakie wątłe? Jak to? W pierwszym primie już ten niebagatelny jest konkret, że głębszy nieco instynkt drzemie w takim, drzemie, co to ma szczecińskie korzenie. A drugie primo: fakt, małpa, kraty, fakt, TV z Orwella, a cukierki z pod szafy, fakt, a, i sama małpa raczej z tych łagodnych, ale w razie czego może mocno pogryźć.
Tak bardzo się boję, boję, że to wszystko nie moje, moje, że w cudze pióra się rano stroję, że żyję życie nie swoje, swoje.
Że się uparłam, by kochać Ciebie, że kocham głową, nie sercem, sercem, że się uśmiecham, choć wcale nie chcę, że nie wiem, nie wiem kim jestem, jestem.
Moment, moment, przebóg, przebóg, po co takim tonem? Ty się tak nie bój, nie bój, bo jeden szczegół ci tu chyba zniknął w drodze do brzegu, że pióra cudze ale strój wedle twoich reguł, i gdzie i jak nie twój duch? A ten hart? Kochasz - znaczy musi być tego wart. A z serca bez głowy rzadko pożytek. Więc naprawdę już zmień płytę.
Tak bardzo się boję, boję, że jestem koniem pod Morskim Okiem, że ciągnę brykę pełną dup pod górę, a mogłam galopować po stepie.
Tak bardzo się boję, boję, że jestem piosenkarką w Polsce, Polsce, że nie wiem, nie wiem kim jestem, jestem, że się nie dowiem i zniknę, zniknę.
No a na wypadek jeśli jednak nie znikniesz, to: Wyobraź sobie jak ten koń z zaprzęgu nagle staje dęba i na woźnicy sprawdza twardość zębów i mknie w galop w dół po Krupówkach slalom z wozem, więc dla tych na wozie to duże niehalo. I za nim cały korowód by poszedł polskich piosenkarzy, co nagle mówią swoim głosem, a strach by odpadł w przedbiegach. ładna wizja? No to ciach! Wiele nie trzeba...Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.
