Kto nie widział tam, nie zobaczy tu, i u niebios bram stuka butem w próg. Kto w wędrówki czas szuka nocnych dróg, ten rysuje plan palcami u nóg. Kto nie czyta ksiąg, ten nie widzi nic. Kto opuszcza dom, tuła się do krwi.
Może to było już. Może czytano z wróżb. W kamień swe serce złóż. Może to było gdzieś. I może wreszcie deszcz spadnie też. Kto przez błoto, sen idzie z kwiatem słów, temu nuci tren sto anielskich głów.
Kto u szczytu chce spojrzeć jeszcze w dół, temu lekki cień, jeszcze lżejszy ból. Kto nie stroi się, gdy przychodzi czas, temu wszystko wbrew, coraz cięższy głaz.
Może to było już. Może czytano z wróżb. W kamień swe serce złóż. Może to było gdzieś. I może wreszcie deszcz spadnie też. Kto przez błoto, sen idzie z kwiatem słów, temu nuci tren sto anielskich głów.Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.
