Jestem zmęczony już
dniami bez Ciebie, siłą burz
co w mojej glowie trwają tyle dni.

I nie potrafię, już nie,
zrobić kroku dalej, uwolnić się
zagubiony pośród czterech ścian tułam się.

Jest jednak jedna mantra w moim sercu
powtarzam ją, choć sił mi brak:

A teraz puszczam Cię wolno
bo kocham, więc płyń
do brzegu drugiego, już wspólnie z kimś.

Czy jeszcze słońce zaświeci,
dotrze do duszy mej?
Skoro zaćmieniem Twym byłem
lepiej, ze nie ma już mnie.

Chyba zmieniłam się
deszcz już nie cieszy, rozpływam się
pod strumieniami własnych łez,
odpychana przez cały świat

Nadzieja wciąż się tli, że kiedyś wygramy - ja i Ty
znajdziemy przystań bezpieczną
damy w końcu naszym sercom bić.

Jest jednak jedna mantra w moim sercu, powtarzam ją, choć sił mi brak:

A teraz puszczam Cię wolno
bo kocham, więc płyń
do brzegu drugiego, już wspólnie z kimś.

Czy jeszcze słońce zaświeci?
Dotrze do duszy mej?
Skoro zaćmieniem twym byłam,
lepiej, że już nie ma mnie.

Teraz puszczamy Was wolno, bo kochamy,
więc płyńcie w dal.
Do brzegu drugiego,
już wspolnie z kimś - nowym?

Czy jeszcze słońce zaświeci, dotrze do duszy mej?
Skoro zaćmieniem Twym byłem/zaćmieniem Twym byłam lepiej, że już nie ma mnie.

---

Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.