Choć matka ją pilnuje
To jednak nie czuje
Że Blanka dokazuje
Z kuzynkiem często w noc
Ach!

Tam nie jest już wstydliwa
Tak dumna, cnotliwa
I kuzyn, co ma dobry gust
Liliowy pieści cudny biust

Bo to Blanka
Bo to Blanka
Lekka, niby morska pianka
Suknię zrzuci, co jak tkanka
Pieści kuzyn jej kolanka

Bo to Blanka
Bo to Blanka
Tam już nie jest wzorem cnót
Ta Blanka
Ta Blanka
Zaspakaja zmysłów tłum

Zna miasto ją już całe
Jej nóżki tak małe
I włosy też wspaniałe
Budziła zachwyt w krąg
Tak!

Gdy przez ulicę kroczy
Wnet każdy ją zoczy
Jej buzię, nóżkę, ząbek, włos
Poeci nawet wielbią w głos

Bo to Blanka
Bo to Blanka
Lekka, niby morska pianka
Suknię jej z jedwabiu tkanka
Krótka, widać ciut kolanka

Bo to Blanka
Bo to Blanka
Najcnotliwsza z wszelkich cnót
Ta Blanka
Ta Blanka
Wielbi w krąg cię męski ród

Ach, co za szczęście w domu
Nie mówiąc nikomu
Pan, bardzo po kryjomu
Oświadczył o nią się
Tak!

W niespełna coś dwa lata
Stał cud się wprost świata
Bo baron przecież już passé
Do diabła, skąd więc syn wziął się

Bo to Blanka
Bo to Blanka
Lekka wciąż, jak morska pianka
Oprócz męża ma kochanka
Co jej pieści wciąż kolanka

Bo to Blanka
Bo to Blanka
Najcnotliwsza z wszystkich żon
Ta Blanka
Ta Blanka
To trójkątów przecież plon

---

Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.