Maszerują zbrojni chłopcy
przez ulice i podwórka,
a podobni jak ziemniaki,
kiedy jeszcze są w mundurkach.

Maszerują raźnym krokiem,
twardzi chłopcy z butna miną,
idą w parze żołnierz z gliną
i ormowiec z przepukliną.

A mundury mają śliczne,
z boku pałką przystrojone.
Żołnierz mundur ma Zomowca,
pozostali piórka wronie.

Maszerują poprzez skwery
jak to zbrojni noga w nogę,
przepatrując wszystkie krzaki
za czającym się w nich wrogiem.

I przed każdym gęstym cieniem
stają wobec dylematu,
czy go pałka potraktować,
czy od razu z automatu?

I wciąż węszą awanturę
choć noc cicha i spokojna,
bo za prasą uwierzyli,
że wybuchła u nas wojna.

Idą tedy poprzez Polskę
bez oklasków i wiwatów,
dawać lekcje demokracji
przy pomocy automatów.


luty 1982 r.

---

Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.