Wprowadzono stan wojenny
zakazano to i owo,
zabroniono się gromadzić,
zbyt swobodnym krążyć słowom.
A mój piesek nie rozumie
i wciąż szczeka, tak jak umie.

Wywieszono obwieszczenia,
oklejono wszystkie słupy,
żeby nikt się nie odważył
późną nocą wyjść z chałupy.
A mój piesek od niechcenia
obsikuje obwieszczenia.

Zabroniono działalności
kinom oraz kabaretom
i spętano lotne skrzydła
publicystom i poetom.
A mój piesek bez obłudy
szczeka sobie tak jak wprzódy.

Rozwiązano wszystkie związki,
ogłuszono telefony,
żeby czasem nie daj Boże
nie budziły ze snu wrony.
A mój piesek już z daleka
na każdziutką wronę szczeka.

Salwą na kopalni Wujek
rozstrzelano demokrację
i tysiącom młodych ludzi
zapewniono izolację.
W mój pies na przekór modzie
ciągle jeszcze na swobodzie.

Bo on jeden w wielkim tłumie
stale jeszcze nie rozumie,
że w dialogu o wolności
rzecz tak zwykle ma się cała,
że zwycięża w PRL-u
ten, kto zdąży nabić działa.



grudzień 1981 r.

---

Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.