---

[Kalina Jędrusik:]

Samotność jest jak deszcz.
I z morza powstaje, by spotkać zmierzch;
I z równin niezmiernie szerokich, dalekich,
W rozległe niebo nieustannie wzrasta.
Dopiero potem opada na miasta.

Drży nieustannie w godzinach przedświtu,
Kiedy ulice idą witać ranek
I kiedy ciała, nie znalazłszy nic,
Od siebie odsuwają się rozczarowane;
I kiedy ludzie, co się nienawidzą,
Spać muszą razem — bardziej jeszcze sami;
Samotność płynie całymi rzekami…

[Miki Obłoński:]

Śpisz jeszcze… Na twych rzęsach — skra drobna poranku.
Strachy śnią się twej dłoni — bo i drga, i pała.
Oddychaj tak — bez końca. Całuj — bez ustanku.
Kocham oddech twej piersi, ruch śpiącego ciała.

Przyjdzie noc o źrenicach zaświatowo łanich
I spojrzy — i zabije… Polegniem … snem czynni…
Jak to? Więc musim umierać tak samo jak inni?
Jak ci — choćby z przeciwka?… Pomódlmy się za nich…

[Kalina Jędrusik:]

Samotność jest jak deszcz.
I z morza powstaje, by spotkać zmierzch;
I z równin niezmiernie szerokich, dalekich,
W rozległe niebo nieustannie wzrasta.
Dopiero potem opada na miasta.

Drży nieustannie w godzinach przedświtu,
Kiedy ulice idą witać ranek
I kiedy ciała, nie znalazłszy nic,
Od siebie odsuwają się rozczarowane;
I kiedy ludzie, co się nienawidzą,
Spać muszą razem — bardziej jeszcze sami;
Samotność płynie całymi rzekami…

[Miki Obłoński:]

Tyle już lat minęło tak długich od pierwszej pieszczoty…
Tyle dni od ostatniej upływa niedoli…
Co nas wczoraj — spotkało? Co jutro — zaboli?
I czy zbraknie nam kiedyś do szczęścia ochoty?

Przyjdzie noc o źrenicach zaświatowo łanich
I spojrzy — i zabije… Polegniem … snem czynni…
Jak to? Więc musim umierać tak samo jak inni?
Jak ci — choćby z przeciwka?… Pomódlmy się za nich…

---

Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.