(Skaj) Znowu patrzysz na blade tło. A my znów owite szarą codziennością.
1.(KaEl) Jestem nauczony patrzeć. Ponoć wzrok to przestępstwo. Tu czas goni codzienność. Ucieka niepodległość dusz. Ten pejzaż życia, opowieść spisana w kartkach. Tu maluje nam jutro zamknięte w fałszywych plantach. Racja ponoć się gryzie w perspektywą krwi na dłoniach. Oddasz życie za obraz, który chciałbyś malować. Wokół szarość, w blokowych chodnikach ból i bełkot. Tych ludzi obojętność, to malowane cudzą ręką. Znów tracisz pewność, a w sercu czujesz lód. Ten p******y chłód, zostajesz na rozstaju dróg. I dokąd będzie ten następny krok ? Wokół chory krąg znów decyzji błąd. Co miałbym mówić ? Raczej, co chcesz usłyszeć ? Tylko ciszę, na pozór zwaną tym przeklętym życiem. Oto zbiór perspektyw i sprzeciw, co to milczenia. Olać wartość większą niż sieć z kamienia.
Ref.(Skaj) Znowu patrzysz na blade tło. A my znów owite szarą codziennością. Widzisz znów błędne koło. W tej iluzji pogłębiasz własne dno.
2.(KaWu) Zmieniam punkty widzenia. Zabijam w Tobie iluzję. Moja magia to słowa, wpaja Ci autodestrukcję. Czujesz dreszcze ? A natchnienie wtapia Ci otoczenie. W oceanie kłamstw i głupich prawd zakładasz ciernie. Idziesz, idziesz, gupisz się w krokach. Miłość do życia jest ślepa jak miłość do bogactw. Nie ma poparcia w faktach, jesteś zbyt zagubiony. A na tle świata nikniesz jak ikony. Pomysł. Łzy zastępują krew i wewętrzne rany. Chciałbyś coś z siebie wylać, czujesz jak upadamy. Stoisz jak wryty w betonie swoich myśli na tle marnych zmartwień i spadających liści. Na beton uderzasz twarzą czując niesmak. A ból zanika zatapiając się w Twoich lękach. To tylko złość, ja jestem ponad tym. Biorę natchnienie z Twoich życiowych chwil.
Ref.(Skaj) znowu patrzysz na blade tło. A my znów owite szarą codziennością. widzisz znów błędne koło. W tej iluzji pogłębiasz własne dno.
Patrzysz na blade tło. A my znów owite szarą codziennością. widzisz znów błędne koło. W tej iluzji pogłębiasz własne dno.
3.(Arti) Wszystko wydaje się być proste, wszystko tylko się wydaje. Rzeczywistość to szare tło, które nic nie daje. Bez bajek zostajesz sam, idziesz tam, gdzie Cię pokieruje los. Mówisz kolorowo mam, ale tylko na pozór tylko. Nie możesz mieć wszystkiego, k***a, ile takich było ? Majątki, dz***i, koks, się zmieniło, teraz dno. Walą częściej niż odwiedzają dzieci i co ? Jedyne co teraz pociągniesz, to swych bliskich na dno. Masz tutaj wersy, skupiam się na nich, dziś znalazłem drogę. Chcę słyszeć dźwięki, to się nazywa szczęściem, człowiek. Mam rodzinę, nie mam hajsu, mam mikrofon, to wszystko. W mej pamięci bliskich, którzy odeszli zbyt szybko. Mamy tło kolorowe, uśmiechy z telenowel. Nic nie dostaniesz darmo, musisz zapracować sobie. Nikt nie mówił "będzie łatwo", wcale lekko nie jest. To j****e szaro-czarne tło dało im nadzieję.
Ref.(Skaj) Znowu patrzysz na blade tło. A my znów owite szarą codziennością. widzisz znów błędne koło. W tej iluzji pogłębiasz własne dno.
Patrzysz.Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.
