Wieczorem, późnym wieczorem
Gdy panny wychodzą nad wodę
Nad rzeką pochylają twarze
Coś do niej szepcą, o czymś marzą

Rzeki to idące drogi
A łodzie - wędrowcy tych dróg
Dwa razy w tej samej wodzie
Nie przejrzy się człowiek ni duch

Bo rzeki to idące drogi
A łodzie - wędrowcy tych dróg
Dwa razy w tej samej wodzie
Nie przejrzy się człowiek ni duch

Trawy się wodzie kłaniają
Odbicie swe potrącając
I wiatrem miękko kołysane
W jego gadanie zasłuchane

Rzeki to idące drogi
A łodzie - wędrowcy tych dróg
Dwa razy w tej samej wodzie
Nie przejrzy się człowiek ni duch

Bo rzeki to idące drogi
A łodzie - wędrowcy tych dróg
Dwa razy w tej samej wodzie
Nie przejrzy się człowiek ni duch

Noc pachnie miodem i miętą
A wianki płyną stadami
Płyną tak znikąd donikąd
Płyną od zmroku aż do świtu

Rzeki to idące drogi
A łodzie - wędrowcy tych dróg
Dwa razy w tej samej wodzie
Nie przejrzy się człowiek ni duch

Bo rzeki to idące drogi
A łodzie - wędrowcy tych dróg
Dwa razy w tej samej wodzie
Nie przejrzy się człowiek ni duch

Rzeki to idące drogi
A łodzie - wędrowcy tych dróg
Dwa razy w tej samej wodzie
Nie przejrzy się człowiek ni duch

Bo rzeki to idące drogi
A łodzie - wędrowcy tych dróg
Dwa razy w tej samej wodzie
Nie przejrzy się człowiek ni duch

---

Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.