Ona:

Spotkałam go raz na Montmartre,
Taki samotny, miły pan
Teczka, parasol i melonik
Na gwiazdy patrzył zamyślony

On:

Świeciły gwiazdy, mówi pani?
Ja świata nie widziałem za nią
Tylko mąciła nastrój jakaś
Kotłowanina obok w krzakach.

Ona:

Odgłosów ssania i siorbania
Savoir-vivre przecież zabrania
Jęki i szloch to też dysonans
I czułam, jak uczucie kona

Razem:

Potworne wycie nieszczęśnika
Z którego cała krew wysika
Też romantycznie nie nastraja
Poczułem, więc, że muszę działać

Ona:

Porzucił teczkę i melonik
Pustą ulicą w noc pogonił
Zostałam sama obok krzaków
Hej, jesteś tam jeszcze chłopaku?

---

Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.