---

Już ja z tobą nie zostanę…

Już ja z tobą nie zostanę,
gdy nazwiemy nienazwane,
kiedy miłość jak szalona
nagle wpadnie nam w ramiona.
Kiedy to, co w nas się czai,
słowa liściem się umai,
kiedy świerszcze znikną ranem,
już ja z tobą nie zostanę…

Już ja z tobą nie zostanę,
gdy wyznamy niewyznane,
kiedy nagle poczujemy,
żeśmy się wyzbyli tremy.
Myśl przed słowem się ukorzy,
myśl o słowo się zuboży
i nim słońce wzejdzie ranem,
już ja z tobą nie zostanę… (x2)

Teraz, póki wciąż milczymy,
póki mówić się boimy,
w strachu jak w orzechu mądrym
spokój mieszka złotym jądrem.
Lecz gdy myśl się w słowo wprzędzie,
gdy poranne wstaną zorze,
tak nam dobrze razem będzie,
że już gorzej być nie może. (x2)

Choć swój śmiech będziemy słyszeć,
śmiech ten nic już nie wypowie,
a najmniejsza chwila ciszy
będzie ciążyć nam ołowiem.
I tak wypełnieni po brzeg,
zakochani w świątek, piątek,
trwać będziemy, wiedząc dobrze,
że to końca jest początek.

Chyba że, gdy się zbudzimy,
myśli słowom powierzymy,
odnajdziemy coś tam jeszcze
obok słów — bezradnych streszczeń.
Myśli, sprzęty wypięknieją,
z nową złączą się nadzieją,
wróci to, co niewyznane,
wróci to, co niewyznane —
wtedy z tobą pozostanę…

Wróci to, co niewyznane —
wtedy z tobą pozostanę…

Już ja z tobą nie zostanę…

---

Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.