Tych dwoje to po prostu my Tych dwoje pośród ludzi tłumu Dzwoniące gwizdy wspólne sny biologiczny świat bez rozumu gdzie nic nie ważne oprócz nas
To my nie znamy pytań dziś To nam największą dano miłość To my pragniemy razem iść Nasz los jest naszą siłą
To my z Shakespeare'a cudnych ksiąg Bo czas otworzył złotą kartę Spotkania ciepłe naszych rąk Nad sezamu skarb więcej warte I nikt nie wejdzie między nas
Tych dwoje to podobno my Jak ryby z morza wyrzucone Zamilkły gwiazdy zgasły sny Nie zostało nic na obronę A świat nieznaną odkrył twarz
To my pytamy poprzez gniew To nam zabrano wielką miłość To nam te drogi zbiegły się Sam wiesz już wszystko było
To my wygnańcy z cudnych ksiąg Bo czas odwrócił tamtą kartę Nie umiem znaleźć twoich rąk I zaklęcia słów nic nie warteTeksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.
