---

Codzienność razem nie bolała,
kapały słodkie krople Cocchi,
on mówił do niej: "Moja mała,
wytrwamy aż do śmierci młodzi".

Gdy odmieniane przez przypadki
istnienie płynnie upływało,
spłynęły niedostatków statki
i zaczął kochać ją za mało.

Za mało o ten gest,
o jedno przytulenie,
o nikłe drgnienie rzęs,
o proste przebaczenie.
O spojrzeń wspólnych kres,
o drobiazg i o całość,
o jeden mały gest.

W stan wskazujący na pożycie
gdy miłość mierzy się w promilach
sprawił, że ktoś na całe życie
był przy niej w coraz krótszych chwilach.

I jak to bywa w kiepskiej sztuce
porzucił w końcu ją nad ranem
na kartce pisząc: "Już nie wrócę.
Rachunki wszystkie wyrównane."

Za mało o ten gest,
o jedno przytulenie,
o nikłe drgnienie rzęs,
o proste przebaczenie.
O spojrzeń wspólnych kres,
o drobiazg i o całość,
o jeden mały gest - za mało.

---

Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.