---

Znam taki stan nad ranem na brzegach snu,
stan — można rzec — wyjątkowy:
ktoś, kogo nie kochałam, jest znowu tu
i słychać szept gorączkowy.

Że mamy jeszcze czas,
że mamy siebie.
Kto słyszał mówić pas?
Kto? Tego nie wiem…

Znam taki stan o brzasku w godzinie zórz,
stan — można rzec — wyjątkowy:
ktoś, kto od lat nie zasnął, jest znowu tuż
i słychać szept karminowy.

Że mamy jeszcze noc,
że mamy siebie.
Kto słyszał burzyć most?
Kto? Tego nie wiem…

Znam taki stan po nocy, nim zadrży wiatr,
stan — można rzec — wyjątkowy:
ktoś, kto mnie nie zaskoczy, jest blisko tak,
że czuję żal migdałowy.

Że nic nie było wszak,
że nic nie będzie.
Kto, kto to złamał tak
te dwie gałęzie?

---

Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.