Wieki wschodziły nadzieją I zachodziły wojnami Pola wschodziły zielenią Lecz sypał kłos pożarami Dziad troczył miecz do kulbaki Lub kosę sztorcem osadzał Lecz los był zawsze jednaki Wiecznie pamiętać nam kazał
Nie zginaj karku, nie ustąp kroku Proch trzymaj sucho, kule głęboko Nic to, że rany, nic to, że blizny Gdzie my, tam granica ojczyzny Nic to, że rany, nic to, że blizny Gdzie my, tam granica ojczyzny
Kraju nie było na mapach Królom służyli panowie Lecz Bartosz szedł na armaty Adam osłaniał go słowem Bronił Fryderyk mazurem A Jasiek pługiem i kosą My w polu solo czy chórem Zawsze śpiewaliśmy z mocą:
Nie zginaj karku, nie ustąp kroku Proch trzymaj sucho, kule głęboko Nic to, że rany, nic to, że blizny Gdzie my, tam granica ojczyzny Nic to, że rany, nic to, że blizny Gdzie my, tam granica ojczyzny
Rok siedemnasty obudził Czterdziesty czwarty nas zbratał Trwa bój ostatni o wolność O chleb i pokój dla świata Póki żyjemy nie zginie My łeb skręcimy tej wojnie Pokój zawrzemy w Berlinie I zanucimy spokojnie:
Nie zginaj karku, nie ustąp kroku Proch trzymaj sucho, kule głęboko Nic to, że rany, nic to, że blizny Gdzie my, tam granica ojczyzny Nic to, że rany, nic to, że blizny Gdzie my, tam granica ojczyznyTeksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.
