Spał sobie Rzeszów, wokoło cisza
Spała spokojnie Ziemia Rzeszowska
I nikt nie wiedział, i nikt nie słyszał
Że gdzieś tam żyje jakaś Wiśniowska

I nagle Ekspres dał to do druku
Na czwartej stronie największą głoską
Że strzela baba podobnież z łuku
Że zwą ją Kasią, z ojca Wiśniowską

Trener w niej odkrył łuczniczą czaszkę
I rzekł na ustach z wesołą piosnką:
"Nie będzie dmuchał nikt nam tu w kaszkę
Spokojna czaszka, moja Wiśniowsko!"

I rozpoczęli zaraz naukę:
Jeśli już wierzyć ludzkim pogłoskom
W całem Rzeszowskiem psuli tym łukiem
Wszystkie słomianki - on z tą Wiśniowską

I kiedyś przyszła jedna niedziela
Cieszy się Rzeszów, rzeszowska wioska
W mieście Helsinkach na medal strzela
W chińską słomiankę polska Wiśniowska

Wszystkie sportowcy potem wołali:
"Przestań, ach, przestań, na litość boską
Na świecie zbraknie złotych medali
Zostaw coś dla nas, droga Wiśniowsko!"

A jej wszystkiego mało i mało
Aż mnie samego przejmuje troska:
Żonate serce przebiła strzałą!
Czyje? Nie powiem! Ach, ty Wiśniowska!

---

Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.