Leży pod stołem prezerwatywa
śliska, pęknięta, coś z niej wypływa -
ciecz obrzydliwa...
A na kanapie
leży i sapie, dyszy bo dmuchał
przez dwie godziny jak wariat ruchał
Buch - jak gorąco!
Uch - jak gorąco!
Puff - jak gorąco!
Uff - jak gorąco!
Już ledwo sapie, już ledwo zipie
bo ileż można robić na cipie
pod siebie ciężko jak głupi walił
drągiem potężnym niby ze stali
potem spłynęły jego dwie skronie
kiedy tę krowę popędzał koniem
gdy bez litości wpychał grubasa
tęgiego niczym tłusta kiełbasa
i rzeźbił mięso swoim bananem
jęcząc jak tragarz pod fortepianem
jego armata o! jaka wielka!
potężna niczym żelazna belka
którą przesuwałby nawet i szafy
choćby w tych szafach słoń i żyrafy
choćby i niedźwiedź, tuczone świnie
posunąć chujem co się nawinie!
Jaje podwójne się pod nim znajduje
i jeszcze chwila a eksploduje!
ref.
Lecz choćby przyszło tysiąc atletów
I każdy zjadłby tysiąc kotletów,
I każdy nie wiem jak się natężał,
To nie wytrzyma - taki to ciężar!
Nagle - gwizd!
Nagle - świst!
Pała - buch!
Dupa - w ruch!
Najpierw
powoli
jak żółw
ociężale
ruszyła
parówa
do przodu
ospale.
Szarpnęła jajami i wali z mozołem
i prężąc się miota jajecznym tobołem
i biegu przyspiesza i gna coraz prędzej
i dupczy, i stuka, łomoce i pędzi
A dokąd? A dokąd? A dokąd? Na wprost!
Jak może, po worze, przed siebie, w zarost
Od przodu, od tyłu i z boku by wlazł
i spieszy się, spieszy by zdążyć na czas
i rzęzi do taktu i puka i stuka to:
tak toto, tak toto, tak oto, tak oto...
Gładko się wreszcie rozhulał i w dal!
Jak gdyby to była piłeczka nie stal,
nie ciężka parówa zziajana, zdyszana
lecz fraszka, igraszka niewyruchana.
A skądże, a jakże to, czemu tak gna?
A co to to, kto to to, kto to tak pcha?
Że pędzi, że wali, że rucha, buch-buch?
To chuć niodparta wprawiła to w ruch,
nasienia ciśnienie w plemników natłoku
sam tłok zaś jajami porusza z dwóch boków
i gnają, i pchają, i tak to się dzieje
i dziać się to będzie, aż wreszcie się zleje
aż stęknie i stanie i przed się wystrzeli
i miotać przestanie się w splotach pościeli...
ref.
Lecz choćby przyszło tysiąc atletów
I każdy zjadłby tysiąc kotletów,
I każdy nie wiem jak się natężał,
To nie wytrzyma - taki to ciężar!
Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa. |
|
