Nie wiesz nawet jak bardzo się staram
Nie tylko Tobie, bywa tak ciężko
Kiedy przecieram oczy rękawem
To znak dla Ciebie, że serce mi pękło

Po tym wszystkim nie umiem być sobą
Nic już nie będzie takie jak było
I nie pamiętam czy śmialiśmy się wcześniej
Czym było szczęście, skąd brałem siłę

A miasto było wczoraj, pełne ludzi
Co dym wdychali, zamiast powietrza
Z nią przy stoliku, cytryną i miętą
Znowu na chwilę znalazłem piękno

I nie wiem kiedy zamknąłem oczy
By znów otworzyć je w tym samym stanie
Wydarłem drobiny snu podłej nocy
Choć tylko na chwilę, ból czuć przestałem

Tylko raz, chciałbym chwycić Cię jeszcze za rękę
Móc naprawić świat, zanim nazawszę odejdę
Ten ostatni raz, chciałbym chwycić Cię jeszcze za rękę
Móc naprawić świat, zanim nazawszę odejdę

Drwisz sobie ze mnie, że czasem jak dziecko
Cieszę się z rzeczy, dla świata nieważnych
Wyobraź sobie że pierwszy raz światło
Widzisz na oczy, niema tak kazdy

Nie trzeba wiele, bo chwile są krótkie
I jak przecinki, zmienić zdanie czekają
To życie dla nas, raz było okrótne
Lecz nie wiesz przecież, jakie dni nas czekają

Ten ostatni raz, chciałbym chwycić Cię jeszcze za rękę
Móc naprawić świat, zanim nazawszę odejdę
Ten ostatni raz, chciałbym chwycić Cię jeszcze za rękę
Móc naprawić świat, zanim nazawszę odejdę

---

Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.