---

Posłuchajcie, miłe panie,
co wam tutaj za psi grosz
powie pewien stary cwaniak,
bywszy andrus i gawrosz.
Gdy Warszawę szkop naznaczał
krwią i ogniem – psia go mać! –
to warszawiak, miast rozpaczać,
to ze szkopa jął się śmiać.

Czasem, bywa, gnasz do schronu,
srogi nalot wokół trwa,
a tu facet podchmielony –
z przeproszeniem państwa – czka.
Wyją bomby i sztukasy,
a on do mnie w słowa te:
„Panie, niech mnie pan przestraszy,
bo ta czkawka skręci mnie!”.

Stawało się w „Dziewiątce”,
w „Dziewiątce” na pomoście,
pytając konduktora,
co był jak łata-brat:
„Daleko, panie starszy,
stąd do Niepodległości?”.
Konduktor odpowiedział:
„Kochany, parę lat...”.

Ech, kochany, parę lat...

Choć futrzane macie gacie,
tam u Stalingradu bram,
nigdy wojny nie wygracie,
dadzą ruskie łupnia wam.
Nowe szkopskie odznaczenie
wyszło – nie wiem, czy pan wisz:
z dębowego liścia wieniec
i cmentarny pod nim krzyż.

Tylko świnie siedzą w kinie
i – uwaga, SOS –
poruszenie jest w Berlinie,
zginął pies, co zwie się Hess.
Odprowadzić sukinsyna,
estarira, rym cym cym,
za nagrodą do Berlina,
Hycler już potańczy z nim.

A potem znów w „Dziewiątce”,
w „Dziewiątce” na pomoście,
pytałeś konduktora,
co pchał się poprzez tłok:
„Daleko, panie starszy,
stąd do Niepodległości?”.
Konduktor odpowiedział:
„Już bliżej... będzie z rok...”.

Już bliżej... będzie z rok...

Patrz, dwa zera się mijają,
na co czekasz, zatkaj nos!
Jadą szkopy zgraną zgrają,
ale marny już ich los.
Śmiech przywracał nam nadzieję,
naszą bronią był i jest,
z kogo się Warszawa śmieje,
tego marny czeka kres.

Póki żyją warszawiacy,
z najczarniejszych losu kart,
z ostatniego dna rozpaczy
dźwiga ich cwaniacki żart.
Nad wieloma krzyż brzozowy,
wielu z nich odeszło w cień,
aż podnieśli ludzie głowy
w tamten dzień, styczniowy dzień.

I tego dnia od Pragi
po pontonowym moście
jechało Polskie Wojsko
z naręczem barwnych róż.
„Daleko, panie starszy,
stąd do Niepodległości?” –
A on im na to: „Chłopcy...
kochani... toż to już...”.

Chłopaki... toż to już...

---

Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.