Jej cela, cztery ściany, podłoga, sufit,
Lęk przed tyranem, który chce ją udupić,
Brak wyobraźni; pozbawiony innych ludzi,
Jego świat to on, ona i poranny budzik,
Ona z rana kawa, papierosy - dokarmia raka,
Ma jego osoby dosyć - pozostaje tylko płakać,
Strach przed nieznanym bywa zawsze zagadką,
Do czasu powstaną rany... - on jest psychopatą,
Znęca się psychicznie nad swoją ofiarą,
Pilnuje wczoraj, żeby jutro mu nie dało,
Życie kopa w dupę tylko siebie rozumie,
Jej uczucia? - super, ona jego nie neguje,
Łzy w oczach mówiące :
"puść mnie, nie chce z Tobą być!"
Ale odejść nie umie,
Milion pomysłów w tak małym rozumie,
Mały człowiek, który pomocy ciągle potrzebuje.

Patologia się szerzy, brak czasu czekać,
Wsiąść się do rzeczy, po prostu się nie bać,
Pomoc zawsze przyleci - modlitwa do nieba,
Przyjdzie kiedyś pomsta jak już nie będzie trzeba,

„Groźby nie pomogły, więc czas na fizykę,
Wezmę jej mordę na beton, i prętem przebije,
By się nie podobała innym rówieśnikom,
Nie chcesz być ze mną to w las poszła litość.”
Słowo się rzekło; kobieta straciła swą piękność,
Zgubiła nie jedną moc, dla której to codzienność,
Szyderczy śmiech, heheh
„Teraz będziesz ze mną,
Na wieki a jak nie to pochłonie Cie piekło,
Zabije na miejscu i pochowie,”
Serce aż pękło,
„Wygadasz się cała, problem w głowie, nie ma lekko.”
Nóż przy gardle, aż zrobiło się ciepło,
Piana w ustach jego, wnioskująca przeszłość,
„Słuchaj mnie samego, dom to Twoja droga wyjścia,
Siedzisz tu albo żegnasz się ze światem jak cała reszta ?
Dla Twych bliskich, których kochasz tutaj nie ma miejsca,”
Tak jak zabrzmiała innych prawdziwa wersja...

---

Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.