---

Zachrzęsło w cieniach dąbrowy,
Idą myśliwi, idą na łowy.
Trwoży to samkę turowę,
Co się tam pasła, pasła na trawie,
Spod rogów podnosi głowę,
O swoją młodość w obawie,
Na chrzęsty nadstawia ucha,
Rzuca wzrok bystry, bystry i słucha.

Jak księżyc rogów swych brzemię
Z westchnieniem ciska, ciska o ziemię:
Cóż mi po rogach na głowie!
Nie bujać mi tu już w tej dąbrowie!
Na inne idę już błonie,
Nim mnie dościgną pogonie.
Na inne idę już błonie,
Nim mnie dościgną, dościgną pogonie.

Wrzask, stuk, śpiew słychać na dworze,
Bracia swatowie, bracia z gromadą,
Hucznie i głośno tu jadą:
Trwoży się panna, panna w komorze.
Szczerozłotych kluczów brzemię
Od siebie rzuca na ziemię.
Cóż po tych kluczach mi teraz!
Nie będę tu już bawiła, rządziła.

---

Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.