Bądź zdrowa! Tak ponury Byron żegnał żonę
Bądź zdrowa! Tak i niejeden luby lubą swą niestałą
Lecz mych pożegnań chwila będzie oniemiałą
Chociaż zawsze wymowne oczy wspłomienione

Teraz więc, póki jeszcze Niebo jest łaskawsze,
Póki jasność Twych spojrzeń jeszcze dla mnie świeci
Żegnam Ciebie! O luba, żegnam Cię na zawsze
A zasłona przyszłości czarnych chmur nie wznieci
Nie, nie wznieci czarnych chmur.

Na zawsze?
Może z żalem Twe usta powtórzą,
Na zawsze?
Może nawet Twe oko w rozstania godzinie
Uroni łezkę, kiedy wspomnienia się wzburzą
Lecz żal ten, jak ślad łodzi płynącej, przeminie
I łza oschnie, gdy losy radość Ci wywróżą
I w pierzchliwej pamięci pamięć o mnie zginie

Teraz więc, póki jeszcze Niebo jest łaskawsze
Póki jasność Twych spojrzeń jeszcze dla mnie świeci
Żegnam Ciebie, o luba, żegnam Cię na zawsze
A zasłona przyszłości czarnych chmur nie wznieci

Żegnam Ciebie! Póki Niebo jeszcze jest łaskawsze
Póki jasność Twych spojrzeń jeszcze dla mnie świeci
Żegnam Ciebie! O luba, żegnam Cię na zawsze
A zasłona przyszłości czarnych chmur nie wznieci

Żegnam Ciebie
Żegnam Ciebie
Żegnam Ciebie

O luba, żegnam Cię na zawsze

Na zawsze
Na zawsze
Na zawsze

---

Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.