Kiedyś byliśmy jak blask, co rozświetlał mrok, Drogą szliśmy razem, krok za krokiem krok. Nasze dni jak złote słońce, w sercach ciepło trwało, Lecz z czasem coś pękło, coś się oddalało.
Bo przyjaźń przemija, jak wiatr znad morza, Zostawia ślady na piasku i niesie w przestworza. Choć serce pamięta, w czeluściach się skryło, Czas nam zabiera to, co kiedyś piękne było.
Rozmowy długie nocą, śmiech co w sercu grał, Teraz cichną, bledną, jakby ktoś je skradł. Wspomnienia są jak zdjęcia, co blakną w ramce, A my znowu sami, w tej przemijania walce.
Bo przyjaźń przemija, jak cień po zmroku, Zostawia nas samych, z blizną w sercu głęboką. Choć wspomnienia żywe, dusza jednak milczy. Czas wszystko zmienia, z przyjaźnią się nie liczy.
Byliśmy jak ogień, co w ciemnościach lśni, Teraz ledwie iskra, co w popiół się zmieni. Choć w sercu na zawsze, choć w myślach trwa, Nasza przyjaźń odeszła, nie popłynie już łza.
Bo przyjaźń przemija, jak pieśń zapomniana, Gdzieś w głębi serca, z czasem przegrana. Choć serce pamiętało, nie na długo starczyło, Czas zabrał nam wszystko, co piękne kiedyś było.
Bo przyjaźń to po miłości największy dar I jeśli jest prawdziwa to powinna wiecznie trwać. Ale czasem ktoś już na nią nie zasługuje I wtedy nie warto o nią już dłużej dbać.Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.
