W przydrożnym rowie jesień przysiada. Dymi ogniskiem, wichrami gada, trzeszczy kołkami w szczerbatych płotach. Kot czyści futro nim przyjdzie słota. Snopy na kopy jesień układa, częściej zaprasza sąsiad sąsiada. I coraz głośniej dach przypomina, że go otuliła niejedna zima.
Złoto rudzieje w brąz się odmienia, ubywa słońca, przybywa cienia, częściej się zdaje, ze obraz gada, kiedy za oknem pada i pada.
W przydrożnym rowie jesień siwieje, wcześniej ciemnieje i później dnieje. Potem przysypia w białej pościeli i aż się w nicość zimą wybieli.Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.
