---

Mamo, mamo, droga moja mateńko,
Czasem mówię z tobą cichuteńko.
Postarzały, z siecią zmarszczek na twarzy,
Bywa, o pieszczocie twojej marzę.

I wspominam, jak w szczenięcych mych latach
Każdy mój chwiejny krok wiodła miłość twa skrzydlata.
I chroniła przed zwątpienia złą siłą,
I wróżyła moim niepokojom jasne dni.

Tyle lat, tyle zim, jak odeszłaś stąd,
Uleciało jak dym, zatoczyło krąg.
Poszło z dymem jak dom, który dałaś mi,
Jaki był, oprócz mnie nie pamięta nikt.

Bo to ja w sobie mam twój serdeczny śmiech,
Twoje przeciw i za, twoje echo ech.
Bo to ja w sobie mam wszystkie smutki twe,
A twój śpiew chórem lat poprowadził mnie.

Mamo, mamo, wiele jestem ci winny,
Pokochałem tyle rzeczy innych.
Zapomniałem, że ty jesteś mą siłą,
Całą miłość swoją roztrwoniłem.

I choć byłaś mym początkiem, kolebką,
Nie umiałem ci dać nawet nut i nawet wiersza.
Zapomnienie postać drogą oddala,
Z trudem składam dziś z okruchów wspomnień twoją twarz.

Tyle lat, tyle zim, jak odeszłaś stąd,
Uleciało jak dym, zatoczyło krąg.
Poszło z dymem jak dom, który dałaś mi,
Jaki był, oprócz mnie nie pamięta nikt.

Tyle lat, tyle zim, jak odeszłaś stąd,
Uleciało jak dym, zatoczyło krąg.
Poszło z dymem jak dom, który dałaś mi,
Jaki był, oprócz mnie nie pamięta nikt.

Bo to ja w sobie mam twój serdeczny śmiech,
Twoje przeciw i za, twoje echo ech.
Bo to ja w sobie mam wszystkie smutki twe,
A twój śpiew chórem lat poprowadził mnie.

---

Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.