W ranek jasny i przejrzysty,było to przy świętym Janie,
Kiedy damy i rycerze poszli słuchać mszy porannej;
Spośród innych najpiękniejsza idzie na mszę piękna pani.
Na niej barwne dwie tuniki chusta w żółte kwiaty na niej,
Koszula w złocie i w perłach a kołnierzyk haftowany,
Ma słodyczy odrobinę na usteczkach jak z korali.
Na bielutkiej swojej twarzy odrobinę ma karminu,
A jej oczy wielce ładne błyszczą wina odrobiną.

Gdy tak weszła do kościoła promienna jak samo słońce,
Damy ginęły z zazdrości,rycerze marli z miłości.
Ci,co na chórze śpiewali pomylili słowa Creda,
Ksiądz zaś,który mszę odprawiał,mówił,
lecz co,nikt nie wiedział...
Ministranci pomóc chcieli,lecz choć usta otwierali
Miast,powtarzać Amen, Amen-amor,amor powtarzali.

---

Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.